W monografii zaprezentowano teorię generatywnego rodzica, którego obecność sprzyja rozwojowi wybitnych cech osobowości u dzieci. Studia nad ludzką wybitnością i geniuszem penetrują wpływ czynników biologicznych (inteligencja), psychologicznych (otwartość, krytycyzm, wytrwałość i upór jednostki), kulturowych (poziom rozwoju społeczno-ekonomicznego społeczeństw) oraz środowiskowych (rodzina, szkoła). W prezentowanych badaniach dotyczących polskich noblistów (Miłosz, Reymont, Sienkiewicz, Skłodowska-Curie, Szymborska) oraz innych wybitnych reprezentantów kultury i nauki polskiej (Bauman, Chopin, Conrad-Korzeniowski, Kantor, Kapuściński, Kieślowski, Kilar, Kołakowski, Korczak, Lem, Łukasiewicz, Malinowski, Paderewski, Tischner, Wojtyła) uwagę skoncentrowano na znaczeniu domu rodzinnego w dojrzewaniu ich talentu. Charakterystyka między innymi relacji małżeńskiej, stylów wychowania, więzi emocjonalnej z dzieckiem, pochodzenia społecznego rodziców, ich zainteresowań, sposobów spędzania czasu wolnego prowadzona metodą studium przypadku pozwoliła na wypracowanie modelu rodzica i określenie warunków materialno-społecznych, których wystąpienie sprzyja ekspresji wybitnych cech osobowości u dzieci (wysoki format rodzica, uważność rodzicielska, odczuwanie przez rodziców potrzeby generatywnej, czytanie książek w domu rodzinnym, średni stan zamożności).
