Książka jest pierwszą próbą całościowego spojrzenia na tradycję oratorską zachowaną w rękopisach XVII-poł.XVIII wieku, dokonaną na podstawie badań źródłowych, obejmujących ponad 140 manuskryptów. Analiza wybranych inwentarzy bibliotecznych dowiodła istnienia odrębnego typu rękopiśmiennej księgi oratorskiej, grupującej tekst jednego autora (np. kolekcje mów Andrzeja Chryzostoma Załuskiego, Michała Kazimierza Dembińskiego, Jakuba Sobieskiego, Jana Gnińskiego, Rafała Leszczyńskiego czy Krzysztofa Stanisława Zawiszy) lub stanowiącej różnorodnie porządkowane zbiory wieloautorskie (reprezentujące teksty związane ze środowiskiem dworskim, np. radziwiłłowskim (AHWil op. 1135 2/40) lub szkolnym (BCz 1881 I związany z osobą profesora retoryki Jakuba Hennickiego), a także zbiory wyspecjalizowane, gromadzące mowy polityczne (np. AGAD AR II, ks.1) czy weselne (BOss 4502)) i wzorcowe. Osobnym zagadnieniem jest funkcjonowanie materii oratorskiej w obrębie większych rękopiśmiennych całości. Przedmiotem szczególnego zainteresowania stały się także sylwy Adama Żychlińskiego, Stanisława Rakowskiego i Wojciecha Iłowskiego. Autorka również poddała analizie drukowane zbiory oratorskie od pierwszego z nich Kasjana Sakowicza (1625 r.) do Mówcy polskiego (1668-1676) Jana Pisarskiego z perspektywy ich związku z tradycją rękopiśmienną.
