Polityka historyczna pod rządami Władimira Putina ma charakter synkretyczny, łączy w sobie kult Imperium Rosyjskiego oraz potęgi ZSRR - w tym szczególne znaczenie ma eksponowanie zwycięstwa nad faszyzmem. Coraz częściej w jej ramach oprócz szeregowych żołnierzy Armii Czerwonej jest gloryfikowany Józef Stalin. Przypisuje mu się zarówno pokonanie nadciągającego z Zachodu zła, jak i przesunięcie panowania Moskwy aż nad Łabę oraz modernizację kraju. W latach 90. XX wieku fascynacja stalinowskim dziedzictwem połączyła nastawionych antysystemowo komunistów, imperialistów, neofaszystów i nacjonalistów, tęskniących za czasami, w których ZSRR był ekspansywnym, a zarazem antyzachodnim mocarstwem. Po dojściu Putina do władzy neostalinowska retoryka znalazła się w głównym nurcie, zyskując ogromną popularność i wpływ na opinię publiczną. W swojej książce Maciej Pieczyński przedstawia obraz Stalina we współczesnej rosyjskiej publicystyce, literaturze faktu oraz w dokumentalnym dramacie i teatrze. Żeby zrozumieć, skąd bierze się wzrost popularności sowieckiego dyktatora w Rosji, trzeba bowiem przyjrzeć się głębokim korzeniom kultu jednostki w kulturze rosyjskiej. Jednocześnie autor ukazuje, że neostalinizm niejednokrotnie ma oddolny charakter i często jest jedynie wykorzystywany, a nie kreowany przez putinowskie władze.
