Strona korzysta z plików cookies zgodnie z Polityką Cookies w celu realizacji usług. Korzystanie z witryny oznacza, że będą one umieszczane w Twoim urządzeniu końcowym. Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu do plików cookies w Twojej przeglądarce.
Książka niniejsza, chociaż wpisuje się w szeroki nurt refleksji nad starością, pozostaje jednak na jego obrzeżu. Nie jest kolejnym przyczynkiem do rozległej historii starości i ludzi starych. Mówi o sztuce. O sztuce wobec starości, o ich wzajemnych relacjach. O sztuce, której w różnych okolicznościach starość niespodzianie staje na drodze. Wypierana lub przyjmowana z rezygnacją, starość może ponaglać albo obezwładniać, wywoływać panikę albo bunt, napawać przerażeniem albo spokojem. W żadnym razie nie pozwala o sobie zapomnieć. Odsłania niedoświadczane przedtem strony życia. Także niezauważane czy nieprzeczuwane strony sztuki.
Każda starość jest inna. Zebrane tu niespójne teksty nie są więc ani opowieścią o starości, ani rozpatrującymi wybrane przykłady „studiami przypadków". Są - idąc za sugestią Miłosza, że lepiej o starości nie pisać - zaledwie „dotknięciami i odbiciami" tej kondycji, która czeka i nieuchronnie nadchodzi.
Parametry:
Autor:
Maria Poprzęcka
Stron:
192
Rok wydania:
2024
Oprawa:
twarda
Format:
16,8x22
Data wydania:
2024-12-20
Status:
JEST
Wydawca:
Słowo / obraz terytoria (B)
Wydanie:
1
Nie ma jeszcze komentarzy ani ocen dla tego produktu.