Dziecko, nie będąc stroną sporu sądowego w kwestiach dotyczących wykonywania władzy rodzicielskiej i kontaktów, jest bez wątpienia jego centralną postacią, dlatego naczelną wartością podlegającą ochronie powinno być jego dobro. W książce przeanalizowano, czy obowiązujące przepisy oraz praktyka mediacyjna realizują tę zasadę. Wyjaśniono m.in.:
o czy do mediacji powinno się przenosić regulacje wykorzystywane w postępowaniu sądowym, np. przesłanki przemawiające za wysłuchaniem dziecka, zasady przeprowadzania przesłuchania dziecka;
o kto powinien decydować o udziale (czynnym) dziecka w mediacji - sąd, mediator, przedstawiciele ustawowi;
o czy mediator powinien pełnić rolę gwaranta dobra dziecka czy też przypisanie mu takiej funkcji kłóciłoby się z zasadami prowadzenia mediacji, w tym zwłaszcza z zasadą bezstronności;
o czy dziecko jest stroną ugody w sprawach dotyczących władzy rodzicielskiej i kontaktów.
Publikacja zawiera także rekomendacje pod adresem ustawodawcy co do wprowadzenia albo zmodyfikowania określonych instytucji prawnych w celu pełniejszego uwzględniania zasady dobra dziecka w toku mediacji.
Książka jest przeznaczona przede wszystkim dla sędziów i mediatorów, dla których może stanowić bazę do wypracowania tzw. standardów prowadzenia mediacji z udziałem dzieci w sprawach dotyczących wykonywania władzy rodzicielskiej i kontaktów. Zainteresuje także adwokatów i radców prawnych oraz pracowników nauk społecznych zajmujących się prawem rodzinnym, postępowaniem cywilnym czy alternatywnymi metodami rozwiązywania sporów, w tym zwłaszcza mediacją.
Autorami opracowania są nie tylko prawnicy, lecz także psycholodzy i mediatorzy, dzięki czemu książka zyskała również perspektywę psychologiczną i pedagogiczną, nawiązującą do sytuacji dziecka w rozstaniu rodziców.
