Autor jasno wskazuje na cel pedagogii tolerancji, który lokuje w kształtowanie myślenia, postaw i zachowań dotyczących drugiego człowieka, opartych na poszanowaniu jego godności bez wykluczania, kategoryzowania i wartościowania na lepszych i gorszych, swoich i obcych, bez względu na kolor skóry, religię, przynależność narodową czy społeczną, kulturę, światopogląd, orientację seksualną, czy stopień zamożności. Na sposób teoretyczny i praktyczny zarazem prezentuje wartość pedagogii tolerancji Jana Pawła II w procesie formowania człowieka wewnętrznie silnego, świadomego wartości, na których buduje własną tożsamość, rozumiejącego inność w drugim człowieku. Wskazuje na nieodzowność interpersonalnego spotkania, opartego na partnerskim dialogu, jako istotnego narzędzia budującego relacje społeczne w oparciu o zasadę wzajemnego poszanowania.
